Το Τείχος Έπεσε

Τομάτας 9.

Αναψυχικά

Τομάτας > 1. > 2. > 3. > 4. > 5. > 6. > 7. > 8. > 9. > 10. > 11. > 12.

Η «Αίθουσα Κοινωνικής Συμμετοχής» είναι σχεδόν γεμάτη. Υπάρχει βέβαια κενό διάστημα ανάμεσα στους παίκτες και τους θεατές εφοδιασμένο με σύστημα προσωρινής παράλυσης προς αποτροπή εισβολής των θεατών στο χώρο των παικτών.

Τα μέλη του «Συνδέσμου Εργαζομένων Ηλεκτρονικών Εφαρμογών» εξέλεξαν τους παίκτες τους με ηλεκτρονικό αδιάβλητο τρόπο,( ή μήπως έτσι νόμιζαν;) όπως ακριβώς έκαναν και τα μέλη του «Συνδέσμου Αποθηκάριων» για τους δικούς τους παίκτες. Οι παίκτες κάθισαν στις ειδικές θέσεις φορώντας το περικράνιο ερεθισμού εγκεφάλου μέσω του οποίου αλληλεπιδρούν και ξεκινούν την κοινωνική συμμετοχή.

Όλοι οι θεατές παρακολουθούν τα δρώμενα στην μεγάλη ολογραφική σκηνή μπροστά στους παίκτες στην οποία προβάλλονται τα κοινωνικά δρώμενα των παικτών.

Στο σημερινό γίγνεσθαι των πρώτων λεπτών της συμμετοχής κυριαρχεί μια συγκρατημένη τάση αναγνώρισης, καθώς όλοι οι παίκτες - συμμέτοχοι προσπαθούν να επιβληθούν των αντιπάλων τους αν είναι δυνατόν με στρατηγικές κινήσεις παρά με «θερμά επεισόδια».

Βέβαια αυτά θα επακολουθήσουν καθώς το λογισμικό του περικρανίου των συμμετεχόντων είναι εφοδιασμένο με πρόγραμμα εκμάθησης πολεμικών τεχνών, μάχης σώμα με σώμα, αναρριχήσεων - καταβάσεων και πάρα πολλών άλλων ικανοτήτων και δεξιοτήτων, δίνοντας έτσι στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα όριά τους.

Το παιχνίδι είναι απλό. Συνύπαρξη αντιπάλων ομάδων συμμετεχόντων χωρίς κανόνες και ηθικούς φραγμούς.

Δηλαδή χωρίς «Απαγορεύεται το ...»

Όλα επιτρέπονται.

Διότι όλα είναι εικονικά.

Δεν αφήνουν τραύματα στο σώμα.

Αφαιρούν υλικό ψυχής μόνο.

Η ζώσα ύλη δεν νοιώθει πόνο.

Οικτρά όμως υποφέρει το πνεύμα.

Ο περιβάλλων χώρος έχει άπειρες επιλογές καθώς όποια ομάδα υπερέχει, μπορεί να διαλέξει όποια χωροθέτηση επιθυμεί με μέγιστο εικονικό εμβαδόν έκτασης συμμετοχής 100 εκταρίων. Την μία στιγμή μπορεί να βρεθείς στο εξώτατο διάστημα σε ειδικό αεικίνητο θαλαμίσκο, την άλλη με μαγιό και γυαλιά ηλίου στην Χαλκιδική να κάνεις ηλιοθεραπεία και την επομένη περιτριγυρισμένος από τους τοίχους ενός τεράστιου λαβύρινθου, στις γωνίες του οποίου ξεχασμένα πηγάδια καραδοκούν το θύμα τους. Στην σημερινή εκδοχή η μεγασκηνή προβάλλει μια έρημο έκταση. Οι συμμετέχοντες είναι καλυμμένοι με παραλλαγή και οι κινήσεις τους περιορισμένες. Ο χρόνος κυλάει!

Ο Μαέστρος έχει πάλι μια από τις συνήθεις κρίσεις αμφιβολίας. Όρθιος και καθηλωμένος εμπρός από τα Αυτόματα Μηχανήματα Πώλησης Αναψυχικών -  «Α.ΜΗ.Π.ΑΝΑ.» συνεχίζει να σκέφτεται αν πραγματικά την χρειάζεται αυτήν την αναψυχή. Και αν όντως είναι αναψυχή η αίσθηση που σου δημιουργούν τα αναψυχικά ...

Απόφαση δεν μπορούσε να βγάλει.

Δικαστήριο στο κεφάλι.

Εικόνες από προηγούμενες αναψυχές πέρασαν από το μυαλό του. Εικόνες έγχρωμες ανάγλυφες, με ανάλυση χιλιάδων γιγακυβοσημείων και μυριάδων χρωματικών συνδυασμών. Ναι, εικόνες τέλειες μεν, άνοστες δε! Ανάλατες!

Αυτή η αίσθηση του έμενε τελευταία. Σαν να «εξέλιπε το άλας της γης». Η αίσθηση του «άνοστου» διακατείχε τον Μαέστρο αρκετό καιρό τώρα τελευταία και ήταν και αυτή μια από τις αιτίες όλων αυτών των κρίσεων αμφιβολίας. Βέβαια, με την ανάγνωση των προσευχών η αμφιβολία μέσα του έλειωνε και μεταλλάσσονταν σε μια μη υστερόβουλη πρωτόγονη σιγουριά, η οποία τον συνέπαιρνε. Αμέσως νοστάλγησε τις προσευχές και την γεύση τους!

Γύρισε λίγο απότομα το κεφάλι του προς το πλήθος. Για σήμερα δεν τα χρειάζεται τα αναψυχικά ... αποφάσισε.  και κοίταξε λοξά την μεγασκηνή.

Πτήσεις Ιπταμένων Αναγνωριστικών Μηχανών Προς Καθορισμό Θέσεων Των Αντιπάλων ... έγραφε ο υπέρτιτλος της σκηνής. Κάποια μικρά, γαλάζια-διαυγή, ανισοσκελή και με καμπύλες πλευρές «τετραγωνάκια» έπλεαν στην θάλασσα του ουρανού πάνω από την έρημο.

Δεν ένοιωθε κανένα ενδιαφέρον για το παιχνίδι και όχι μόνο, αλλά αισθάνθηκε και λίγο γελοίος σαν να τον ενέπαιζαν. Το εξασθενημένο τσίμπημα της επίπλαστης ενοχής για το μη ενδιαφέρον του, το ένοιωσε. Έτεινε λίγο και το ξεπέρασε. Το πρωτόγνωρο αίσθημα εμπαιγμού όμως εγκαταστάθηκε στους νευρώνες του και γέννησε δίκαιο θυμό. Ο θυμός προκάλεσε «τρέμουλο» σ' όλο το σώμα μέχρι το μεδούλι. Το εξασθενημένο τείχος έπεσε!

Η πειραγμένη δομή των χρωμοσωμάτων του Μαέστρου δεν παρείχε τεκτονική υποστήριξη ίση με την απαιτούμενη και σε δεδομένη στιγμή ισχυρής συναισθηματικής πίεσης, οι έλικες του DNA του χάνοντας την στήριξή τους, στριφογύρισαν και συσφίχτηκαν.

Η πεπιεσμένη ενέργεια που συσσωρεύτηκε «θέσει ελατηρίω» αντέστρεψε την φορά της στροφής των ελίκων κάνοντάς τους να στριφογυρίσουν και συσφιχτούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, συσσωρεύοντας ενέργεια πάλι, πιο λίγη όμως τώρα και με καθοδική τάση. Εκτονούμενη αυτή η ενέργεια, αντιστρέφει πάλι την φορά και ούτω καθ' εξής, έως ότου υποχωρήσει η συναισθηματική πίεση και οι έλικες ανακτήσουν την στήριξή τους.

Κατά την διάρκεια όμως των κινήσεων αυτών τα επαναδομημένα χρωματοσώματα, έχοντας εμβαλωματική δομή κατέρρευσαν όπως καταρρέει κακοκτισμένος τοίχος επιτρέποντας έτσι το DNA να ανασύρει από την μνήμη του την τελευταία πριν την επαναδόμηση ισχυρή αρχιτεκτονική κατάστασή του και να δομηθεί εκ νέου βάσει αυτής!

Ο Μαέστρος κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Την διαπέρασε και βρέθηκε στον διαδρομοδό.

(Συνεχίζεται)

Τομάτας > 1. > 2. > 3. > 4. > 5. > 6. > 7. > 8. > 9. > 10. > 11. > 12.