Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Δράση και Αντίδραση

 

Τομάτας 6.

Τα Προσωπεία Ανθυπομειδίασαν


 Τομάτας > 1. > 2. > 3. > 4. > 5. > 6. > 7. > 8. > 9. > 10. > 11. > 12.


Ο Τομάτας προχώρησε στον διαδρομοδό, ψάχνοντας να βρει που είναι επιτέλους ο χώρος ανάπαυσής του, ελπίζοντας να προλάβει να είναι παρών κατά την διάρκεια της εκπομπής «Πατρική Ματιά» (όχι ότι η «Πατρική Ματιά» τους εγκατέλειπε ποτέ) και να μην καταγράψει απουσία ο μικροϋπολογιστής.

Τα προσωπεία ανθυπομειδίασαν

Τα Προσωπεία Ανθυπομειδίασαν

Διασταυρώθηκε με διάφορους άλλους που προχωρούσαν και αυτοί βιαστικά προς τους χώρους ανάπαυσής τους, κάπως σκυφτοί και με βλέμμα ακαθόριστο και μυστικοπαθές. Όλοι ανεξαιρέτως έπρεπε να βρίσκονται την προκαθορισμένη ώρα μπροστά στην ολογραφική σκηνή του χώρου τους και να παρακολουθήσουν υποχρεωτικά τα δρώμενα που μεταδίδονταν.

Πάντως εμφανίστηκε μια τάση στην γενική συμπεριφορά του πλήθους τώρα τελευταία, η οποία δηλώνει μια γενικότερη αισιοδοξία. Και αυτή η τάση έχει αποτυπωθεί και στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Η χαλάρωση ορισμένων μυών του προσώπου τους, λόγω της λιγότερης συναισθηματικής πίεσης που εδέχοντο, διαμόρφωσε απαλυντικές καμπύλες στην θέση των υπεροξείων γωνιών του προσωπότυπού τους.

Τα προσωπεία ανθυπομειδίασαν!

Ο Τομάτας είχε εφοδιασθεί από τον παπά-Χριστόδουλο (όπως και οι άλλοι κρυπτοχριστιανοί της ενορίας - περιοχής ευθύνης του), τον ειδικό πομπό σήματος που μετέδιδε σήμα παρουσίας στον υπολογιστή της σκηνής του εκάστοτε χρήστη.

Ο παπά-Χριστόδουλος του είχε εξηγήσει πως να το χρησιμοποιήσει και πως ακριβώς να το τοποθετήσει στον χώρο. Αυτός πίστευε ότι κατάλαβε, αν και η δυνατότητά του να αφομοιώνει και να θυμάται όλες τις λεπτομέρειες της χρήσης της τεχνολογίας, ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την ικανότητά του να φυσάει το κλαρίνο, ... και πιστέψτε με, φυσάει καταπληκτικά!

Κάπου εδώ κοντά είναι, θα το βρω, ... σκέφθηκε ο Τομάτας και χάρηκε ...

- ΤΟΒ, ΤΟΓ, ΤΟΔ, ... έλεγε με χαμηλή φωνή, καθώς διάβαζε τα αριθμογράμματα των θυρών ...

- ΤΟΚΕ, ΤΟΚΣΤ, ΤΟΖ, ... θέλει κι' άλλο ...

- ΤΟΛΗ, ΤΟΛΘ, ΤΟΜ, ΤΟΝ, ... ΤΟΜ; ... εδώ είναι τον βρήκα ... είπε και συμφώνησε με τον εαυτό του!

- Που την έχω, ... ψιθύρισε και άρχισε να ψάχνεται.

Ο ιματισμός δεν έχει θήκες εξωτερικές, ούτε και εσωτερικές, επειδή δεν υπάρχει κάτι για να βάλεις μέσα, αλλά όλοι σχεδόν κατασκεύαζαν μυστικές κρύπτες για να μεταφέρουν διάφορα.

- Που την έβαλα; ... αναρωτήθηκε ο Τομάτας, ψάχνοντας να βρει την κυμματοπεμπτική - ιριδοθετική κάρτα (κι' αυτή από τον παπά-Χριστόδουλο) την οποία έπρεπε να εφαρμόσει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της θύρας για να αποκτήσει «πλευρική πρόσβαση» (αν και δεν ήταν απαραίτητη την συγκεκριμένη στιγμή) και να διαπεράσει την θύρα.

Ο Κ.Ο.Σ. είχε κάνει την ανακάλυψη αυτήν προσωπικά και θα καυχιόταν εσαεί καθώς είχε αποδείξει ότι οι εκπομπές εγκεφαλικών κυμάτων όλων των τύπων έχουν συνδυασμένη συχνότητα, η οποία διαφέρει από άτομο σε άτομο σε απειροελάχιστο βαθμό, παραμένει σταθερή καθ' όλη την διάρκεια της ζωής, αντιθέτως από την ένταση η οποία εξασθενεί με το πέρασμα του χρόνου. Η εφαρμογή αυτής της ανακάλυψης οδήγησε στην αρίθμηση όλων των ανθρώπων με βάση τον λόγο συνδυασμένης συχνότητας εκπομπής, προς τον λόγο ιριδιτότητος οφθαλμών (διαφορετικοί και οι δύο για τον καθένα από εμάς).

Ο αριθμός αυτός υπολογίζεται στιγμιαία από τις διάφορες επαφές αναγνώρισης και μεταδίδεται στον ΓΕΝ.Ε. και μέσω αυτού υπάρχει πρόσβαση σε πληροφορίες και δεδομένα, όπως κίνηση λογιστικού ισολογισμού, ιατρικό ιστορικό, διανοητικό επίπεδο, διάφορα πεπραγμένα, αξιολόγηση και πρόβλεψη κινήσεων του εκάστοτε ατόμου, δηλαδή κατόπτευση στις κινήσεις και στην ζωή μας. Είναι δε απαραίτητος για όλες τις συναλλαγές και για την πρόσβαση στις θύρες των δαιδαλωδών λαβυρίνθων των υπόγειων πόλεων.

Δεν είχε υπολογίσει όμως, αν και πανεπιστήμονας, ότι η αρχή της δράσης - αντίδρασης θα ενεργοποιείτο από τους Ελληνορθόδοξους.
Δρούσε ο Κ.Ο.Σ. ...
Αντιδρούσαν οι Ελληνορθόδοξοι
Ποιοι; ... οι Ελληνορθόδοξοι;
Ποιοι είναι αυτοί; ...
Αχ, αυτοί οι Ελληνορθόδοξοι ... ωρυόταν ο Κ.Ο.Σ. όταν σκεπτόταν γι' αυτούς.

Μα είναι δυνατόν, μια δραχμή (δραχμή είναι ότι πιάνει η παλάμη) άνθρωποι, άπλυτοι, αξύριστοι με αρχαία τεχνολογία και μέσα (ή μήπως όχι και τόσο αρχαία και οπωσδήποτε αρκετά αποτελεσματικά) απομονωμένοι στα περισσότερα από τα βουνά της παλαιάς Ελλάδος και προφανώς έχοντας το αρχηγείο τους σε μια μύτη ξερής και αφιλόξενης ορεινής γης, στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής εκεί που από παλαιά υπήρχαν τα Ορθόδοξα Χριστιανικά μοναστήρια, αφού επέζησαν της ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. άγνωστο πως (ή μάλλον ο Καλός Θεούλης ξέρει πως), να αντιστέκονται σε αυτόν;

Με ποια δύναμη; ...
Τι ηθικό; ... Ποια υλικά; ...
Ποιος του βοηθούσε; ...
Από που εμψυχώνονταν; ...

Οι Έλληνες από την αρχή της Ιστορίας τους που χάνεται στα βάθη των αιώνων, είναι λαός με πνεύμα ελεύθερο, γηγενής και χωρίς σύνδρομα καταδίωξης (σε αντίθεση με άλλους αρχαίους λαούς), δυσδιοίκητος και σε περιόδους υποδούλωσης, αντιστασιακός. Έχοντας δημιουργήσει πολιτισμό θαυμαστό (αν και υποφέροντα από παιδικές αρρώστιες όπως τυραννίες, δουλείες, εμφύλιους πολέμους) δεχόμενοι κατόπιν την αλήθεια του Χριστιανισμού διατήρησαν και εξύψωσαν το Ορθόδοξο Δόγμα με κάθε τίμημα.

 Αργότερα περιέπεσαν στην κατοχή βαρβάρων, κατακτήθηκαν, ύστερα αναστήθηκαν, ελευθερώθηκαν αν μέρει, δημιούργησαν ξανά, αλλά συναινώντας οικειοθελώς στην Ένωση Εθνών λόγω των διαφόρων οικονομικών συγκυριών και συσχετισμών δυνάμεων και κυρίως της προπαγάνδας που τους έγινε, απαξίωσαν σταδιακά τις αξίες και τα πιστεύω τους.

Αρχής γενομένης με την εγκατάλειψη κυρίων παραδοσιακών αξιών τους όπως θρησκεία-τρόπο ζωής, οικογένεια, αγάπη για την πατρίδα και στην συνέχεια αφομοιούμενοι με τους οικονομικούς μετανάστες που κατέκλυσαν την χώρα τους, μετεξελίχθησαν σε ένα «πολυαπολιτισμικό» συνονθύλευμα.

Άνοστο, άγευστο, ...
Αλλά όχι και άοσμο ...
Αντιθέτως με πολύ άσχημη «μυρωδιά» ...

Από αυτό το συνονθύλευμα πάντως, άρχισε να ξεχωρίζει μια μερίδα ανθρώπων (στην οποία παραδόξως συμμετείχαν και πολλοί βαπτισμένοι μετανάστες) η οποία επιθυμούσε την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Από την άλλη, οι εναπομείναντες είχαν αντίθετη γνώμη και ο διχασμός δεν άργησε να επέλθει.

Η πρόνοια του Καλού Θεούλη όμως που δεν επιθυμεί την απώλεια του ανθρώπου και όταν ένα πρόβατο χάνεται, αφήνει τα άλλα 99 και ψάχνει για το απολωλός, με ανύποπτο σύμμαχο την αδιαλλαξία και την κατακτητική τάση των γειτονικών «φιλικών» λαών και μετά από πολλές προβοκατόρικες ενέργειες αυτών, βοήθησε τους Έλληνες να αποπεμφθούν από την Ε.Ε. και μετά την διαμοίραση και κατοχή της χώρας τους μέχρι την «Εξαμιλέα» από τους γείτονες και «φίλους», να εξαναγκασθούν όσοι παρέμεναν ακόμη Έλληνες και Ορθόδοξοι στο μυαλό, μαζί με τους αδελφούς Ελεύθερους Έλληνες της Πελοποννήσου να ανέβουν στα όρη και στα βουνά και να οργανώσουν αντίσταση.

Έτσι λοιπόν όταν έγινε η ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. (ή μήπως δεν ήταν και τόσο γενική η καταστροφή;) και τα πάντα υπέκυψαν στον Κ.Ο.Σ., αυτοί ήταν ήδη φυγάδες και οι πρώτοι αντιστασιακοί. Από αυτούς, άλλοι αφού ανευρέθησαν και συνελήφθησαν, αρνούμενοι πεισματωδώς να συμμορφωθούν στην «Νέα Ζωή», θανατούμενοι συμπεριελήφθησαν στον χορό των Μαρτύρων της πίστεως και της πατρίδας τους. Άλλοι παραμένοντας στα όρη και στις τρύπες των βουνών συνέχιζαν τον ανένδοτο αγώνα.

Το ΡΑ.ΔΙ. μετέδιδε ότι οι Ελληνορθόδοξοι είχαν ελευθερώσει (μάλλον καλύτερα είχαν καταλάβει χωρίς αντίσταση) όλη την παλαιά Ελλάδα και ενωμένοι με τους Ελεύθερους Έλληνες της Πελοποννήσου (οι οποίοι έλεγχαν την υπόλοιπη Ελλάδα) είχαν επιδοθεί, σε ένα αγώνα με τα διάφορα Γαλλογερμανικά στρατεύματα, που κατέβαιναν και εκείνα από τον Βορρά (και λόγω έλλειψης ενέργειας και βέβαια επειδή μυρίστηκαν πλιάτσικο) με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Όμως οι Γαλλογερμανοί καθυστερούσαν καθώς είχαν βρει σθεναρή αντίσταση από τους κατοίκους των πρώην μουσουλμανικών περιοχών της Βαλκανικής οι οποίοι παρέμεναν πιστοί στον Κ.Ο.Σ.. Έτσι οι Έλληνες είχαν φθάσει ήδη «προ των πυλών» της Κωνσταντινούπολης και παρέμεναν εκεί, αφού είχαν πληροφορηθεί ότι η πόλη είχε ήδη καταληφθεί από τους ομόδοξους Ρώσους.

Αντιπροσωπείες Ελλήνων και Ρώσων είχαν συναντηθεί και συγκινημένοι οι άνδρες και οι γυναίκες και των δύο πλευρών, συνομίλησαν και διευθέτησαν πολλά θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

Τελικά ο Τομάτας βρήκε την κρύπτη της στολής του (αφού πρώτα σχεδόν την έβγαλε όλη με κίνδυνο να τον δει κάποιος και να τον αναφέρει για ύποπτη συμπεριφορά στα σημεία αναφοράς κινδύνου που υπήρχαν διάσπαρτα (με ανταμοιβή λογιστική πίστωση 10 λεκέδων - και η προδοσία είχε χάσει την αγοραστική της αξία λόγω υπερπροσφοράς) και βγάζοντας την κάρτα την εφήρμοσε στην επαφή της θύρας.

Η ένδειξη «Κλειστή» στο περίγραμμα της εισόδου άλλαξε σε «Ανοιχτή». Ο Τομάτας διάβηκε την είσοδο νοιώθοντας τα γνωστά συναισθήματα ...

(Συνεχίζεται)


 Τομάτας > 1. > 2. > 3. > 4. > 5. > 6. > 7. > 8. > 9. > 10. > 11. > 12.


Άδεια Creative Commons

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου